Cursus

Nieuwe Kazernelaan 2 D42
6711JC Ede
T 0318-304 349
E info@akoesticum.org
W http://www.akoesticum.org
Routeplanner: Google Maps

Akoesticum is een nationaal trainingscentrum voor de podiumkunsten, dat is gehuisvest in de Frisokazerne op het voormalige defensieterrein in Ede naast het Nationale Park De Hoge Veluwe. Er is een groot auditorium, twee ruime tuinzalen, acht studio's en nog enkele zalen. Het biedt eenvoudige overnachtingsfaciliteiten (148 bedden) en maaltijden uit eigen restaurant. Zelf meegebrachte consumpties mogen in het gebouw niet genuttigd worden. Voor onze cursussen staan tweepersoonskamers ter beschikking. Op het inschrijfformulier kun je een eenpersoonskamer reserveren, dan heb je het alleengebruik van een tweepersoonskamer. Hiervoor is een toeslag verschuldigd. We zijn blij met iedereen die een kamer wil delen. De slaapkamers zijn met een lift bereikbaar. Op elke kamer is sanitair aanwezig! Dekens/dekbed, kussen plus laken/handdoekenpakket liggen klaar op de kamer. Alleen nog even zelf het bed opmaken. Alle zalen om in te musiceren bevinden zich op de begane grond. Akoesticum is heel makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer en ligt pal naast het NS Station Ede-Wageningen. Er is ook een ruime parkeerplaats waar gratis geparkeerd kan worden.

“Het is verschrikkelijk hoe blij ik word van mijn eigen werk!”

Tsjaikovski over de fuga in het laatste deel van Souvenir de Florence.

Tijdens de koude, donkere novembermaand werken we heerlijk een weekend lang aan het zonnige Souvenir de Florence, strijksextet in d-klein, op.70 van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (1840-1893).
Dit sextet, aangevuld met een contrabas, is een van de hoogtepunten van het kamermuziekrepertoire. (Ver)gevorderde strijkers kunnen hun hart ophalen aan deze uitbundige compositie, die Russisch is tot in de haarvaten: warmbloedig, rijk van textuur en vol volkse melodieën.
Gek genoeg had de eerste versie van Souvenir de Florence weinig succes... meer informatie

“Het is verschrikkelijk hoe blij ik word van mijn eigen werk!”

Tsjaikovski over de fuga in het laatste deel van Souvenir de Florence.

Tijdens de koude, donkere novembermaand werken we heerlijk een weekend lang aan het zonnige Souvenir de Florence, strijksextet in d-klein, op.70 van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (1840-1893).
Dit sextet, aangevuld met een contrabas, is een van de hoogtepunten van het kamermuziekrepertoire. (Ver)gevorderde strijkers kunnen hun hart ophalen aan deze uitbundige compositie, die Russisch is tot in de haarvaten: warmbloedig, rijk van textuur en vol volkse melodieën.
Gek genoeg had de eerste versie van Souvenir de Florence weinig succes. Tijdens het herzien van de partituur schreef Tsjaikovski aan zijn broer Modest dat het componeren hem moeite kostte. Hij had het gevoel eigenlijk voor orkest te componeren, om vervolgens de partituur te moeten arrangeren voor zes strijkers… Tsjaikovski bedacht het adagio, een glorieus duet voor viool en cello, in Florence. Daar komt de titel waarschijnlijk vandaan.
Violiste Miranda Rademaker, die zelf de eerste vioolpartij voor haar rekening neemt, loodst de cursisten in twee dagen door het stuk. Een goed speelniveau en een gedegen voorbereiding zijn noodzakelijk.